تخلیه ذهنم!

هشدار نوشت: چیزی رو از دست نمیدید اگر این پست رو نخونید. ولی اگر بخونید احتمالا وقتتونو از دست بدید!

تعجب نوشت: گاهی اینقدر هجوم اتفاقات یک دفعه ایه که خودتم باورت نمیشه تو این مدت کم چقدر اتفاقات رو کنار هم گذروندی ...

از اسفند 90 تا اواخر مرداد 96 زمان خیلی زیادی نیست، ولی به اندازه یک عمر گذشت ...

مخصوصا اگر پارسال 25 مرداد بهم می گفتن تا سال دیگه 25 مرداد طعم تلخ تمام این اتفاقات رو می چشی، همونجا سکته می کردم ...

دل نوشت: مشهد ...

             رو به روی ایوون طلا ... 

             اشک و اشک و اشک ...

             دلم لک زده آقا ...

           

یه دوست روانشناس داشتم، می گفت آدما تو شرایط سخت که قرار می گیرن، سعی می کنن انکار کنن اون اتفاق رو تا خیلی بهشون فشار نیاد، این کار ارادی نیست همیشه، گاهی غریزی این کار رو می کنن آدما...

با خوب یا بد بودن و درست و غلط بودن این حرف کاری ندارم، اما یه جایی باید قبول کرد، اتفاقات بد هم جزوی از زندگی هستن، باید کنار اومد، باید تخلیه شی و بالاخره دستت رو بذاری رو زانوتو و پاشی...

اگر اشکی هست، اگر فریادی هست، اگر مشتی هست، همه رو خالی کنی و بعدش عین آدم به زندگیت برسی!

خدا شکرت خدامی ...