ازدواج

!هدف انسان در زندگی باید این باشد که از وجود خود و موجودات پیرامونش برای تکامل معنوی و نفسانی استفاده نماید.

!وقتی ازدواج کردید، باید اخلاقتان را خوب کنید، باید همکاری کنید، باید گذشت کنید، باید محبت کنید، باید او را دوست بدارید و باید به او وفاداری کنید، این ها همه اش احکام شرع است ... و رعایت اصلی، حفظ این پیوند است.

!دختر و پسر باید کفو یکدیگر باشند و عمده مسأله در باب کفو عبارت است از ایمان. یعنی هر دو مومن، هر دو دارای تقوی و پرهیزگاری و هر دو معتقد به مبانی الهی و اسلامی و عامل به آنها باشند، اینکه تأمین شد، بقیه چیزها اهمیتی ندارد ... وقتی تقوا و پاکدامنی و طهارت دختر و پسر معلوم شد، سایر چیز ها را خدای متعال تأمین می فرماید ...

!توقعی که از ما در مقابل این نعمت (ازدواج) دارند این است که با این نعمت خوب رفتار کنیم ... این رفتار خوب را در اسلام معین کرده اند، که همان اخلاق خانواده و حکمت خانواده است. اینکه درون زندگی باید چگونه رفتار کرد که این زندگی خوب باشد.

!اگر چنانچه کسی برای تقوا و عفاف قدم (به ازدواج) بگذارد و ازدواج بکند، خدای متعال به او مال و جمال هم خواهد داد. ازدواج در حقیقت دروازه ی ورود به تشکیل خانواده است و تشکیل خانواده اساس همه تربیت های اجتماعی و انسانی است.

!اصل قضیه، فرزند، زیبایی و ثروت نیست، اصل قضیه این است که دو نفر با هم زندگی مشترکی را تشکیل می دهند و این محیط باید یک محیط سالمی باشد.

خاطره نوشت: یادش به خیر، دو سال پیش، مهرماه 93، برحسب نیاز این کتاب رو خوندم و خلاصه برداری کردم، و خلاصه ها رو چند روز پیش پیدا کردم... کتاب خیلی جامع و خوبیه بالاخص برای دختر خانما و آقا پسرایی که در شرف ازدواجن.

تبریک نوشت: جشن انقلاب، روز یادآوری عزتمندی انسان رو به همه تبریک میگم.

بی ربط نوشت: میگم ترامپ که گفته مهاجرین حق ورود به آمریکا رو ندارن، خودش کی قراره از آمریکا بره؟! بومی های آمریکا منتظر خروج مهاجرینن! وقت اجازه بده خیلی دلم می خواد یه پست درباره حرفای قشنگ دولت آمریکا و ... بذارم!

در آخر شهادت خانم فاطمه زهرا رو تسلیت میگم به همه ...

ان شاالله سرافکنده نباشیم در مقابل آبرو هایی که واسمون خرج کردن ...

گناه یا بداخلاقی؟!

این از مصیبت های ماست که در صحبت ها، عنوان های شرعی را کنار می گذاریم و از عناوینی استفاده می کنیم که درست نیست و قبح عمل را هم از بین می برد. برخی افراد مسائل اسلامی را دو دسته کردند: احکام و اخلاق! احکام یعنی بایدها و نبایدها و اخلاق یعنی هست ها و نیست ها. بعد تعدادی از معاصی کبیره را از احکام برداشتند و به اخلاق پیوند دادند و اسمش را از «گناه» به «بداخلاقی» تغییر دادند! مثلا کسی که تهمت می زند، دروغ می گوید، غیبت می کند، اهانت می کند، می گویند: این بد اخلاقی است! حال آنکه غیبت از معاصی کبیره است! دروغ از معاصی کبیره است. مثل این است که کسی زنا کند، شراب بخورد و آدم بکشد، بعد به او بگویند: آقا بداخلاقی نکن!!! البته اینکه می گویم: غیبت مثل زنا است، تمثیل غلطی است؛ چون ما در باب غیبت روایت داریم که جابر بن عبدالله انصاری از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل می کند: «الغیبهُ اَشَدُّ مِن الزِّنا». این بداخلاقی ها را این طور پایین آورده اند. از بدبختی های جامعه ی ما این است که «معاصی کبیره» شده «بداخلاقی»!

از آن طرف تملق، چاپلوسی و دورویی شده «خوش اخلاقی»! لااله الا الله! یعنی اگر کسی مراعات جهات شرعی را بکند، بداخلاق است، اما اگر گاهی به میخ بزند و گاهی به نعل بکوبد، خوش اخلاق است! یک آدم اجتماعی است! اگر کسی چاشنی باطل نداشته باشد و نتواند مردم را فریب دهد، می گویند: اجتماعی نیست؛ بداخلاق است! از یک طرف معصیت شده «بداخلاقی» و از یک طرف تملق و چاپلوسی شده «اخلاق»!

حاج آقا مجتبی تهرانی-سلوک عاشورایی (حق و باطل)- صفحه 321