دختربچه: می خواااااااااااام!
مادر: عزیزم این به درد شما نمی خوره.
دختر بچه: ولی من می خوااااااام!
مادر: خوشمزه تر از اینو خونه داریم ...
(صحبت مادر تمام نشده، دختر بچه با بغض): آخه من دوسش دارم مامان، لطفا!
مادر: مامان جان آدم هر چیزی رو که دوس داره و می خواد که براش خوب نیست. می دونم خوشمزه اس، ولی ضرر داره...
(گریه دختر بچه) : تو دوسم نداری ...
مادر: مامانی من یه دنیا دوسِت دارم، اما این واست خوب نیست. می خوای بریم پارک و .....
چقدر شبیه دنیای ما بزرگترهاست. یه وقتایی واسه داشتن چیزایی که دوسشون داریم چقدر پافشاری می کنیم. حتی گریه و قهر کردن با خدا. حتی رسیدن به این نتیجه که خدا نمی بینتمون، دوسمون نداره، صدامونو نمی شنوه و ...
حواسمون نیست که " آدم هر چیزی رو که دوس داره و می خواد که براش خوب نیست..."
یاد این جمله افتادم که "علاوه بر اعتقاد، به خدا اعتماد کنیم!". یه وقتایی به زبون میگیم که اعتقاد داریم، اما وقتی شرایط یه کم سخت میشه، همه چی یادمون میره و با خدا قهر می کنیم. یه کم به حکمت خدا اعتماد کنیم، به اینکه وقتی چیزی می خوایم و نمیده بهمون، خساست خدا نیست، بی توجهیش نیست، درک نکردنمون نیست که وقتی خودش ما رو آفریده، بهتر از هر کسی می دونه ظرفیتمون چقدره. که "لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها" (1)
وقتی به حکمت این مادر ایمان داریم که وقتی به دخترش میگه نه، خیرش رو می خواد، چرا به حکمت خدا ایمان ندارم؟
و در آخر:
...اما هرگز نباید از تأخیر در اجابت دعا مأیوس گردى زیرا بخشش به اندازه نیت است. گاه می شود که اجابت به تأخیر می افتد تا اجر و پاداش و عطاى در خواست کننده بیشتر گردد و گاه می شود که در خواست می کنى اما اجابت نمی گردد درحالی که بهتر از آن به زودى، و یا در موعد مقررى به تو عنایت خواهد شد و یا اینکه به خاطر چیز بهترى این خواسته ات بر آورده نمی شود زیرا چه بسا چیزى را می خواهى که اگر به تو داده شود موجب هلاکت دین تو می شود. روى این اصل، باید خواسته تو همیشه چیزى باشدکه جمال و زیبائیش برایت باقى و وبال و بدیش از تو رخت بربندد، مال براى تو باقى نمی ماند و تو نیز براى آن باقى نخواهى ماند...(2)
و اینکه حواسمون به خواسته هامون باشه:
آیت الله فاطمی نیا:
«ان الله علی کل شی قدر»
«حقا و تحقیقا خداوند بر هر کاری قدرتمند می باشد»
آنها که دارای مقامات عالیه و کرامات هستند این مطلب را با تمام وجودشان باور کرده اند، خدا را امتحان نمی کردند! باید با یقین دعا کنیم ، درخواست و دعاها نباید از روی امتحان کردن باشد، بلکه باید از روی یقین و باور و از سویدای جان باشد.
روایت است که وقتی دعائی می کنی، حاجت را در در ببین.
حاج آقا مجتبی:
«رُوِیَ عن رَسوُلِ الله(صل الله علیه و آله و سلم) قال: لا تَدعُوا عَلی اَنفُسِکُم اِلّا بِخَیر»؛
وقتی برای خودت دعا میکنی، از خدا خیر بخواه نه شرّ! نفع بخواه نه ضرر! رفع ضرر بخواه نه جلب ضرر! «لا تَدعُوا عَلی اَنفُسِکُم اِلّا بِخَیر»؛
این تعبیر، استثنا از نفی است، یعنی بی برو برگرد باید همین باشد، «فَاِنَّ المَلائِکَه یؤَمِّنون عَلی ما یَقوُلوُن»؛ تا دعا می کنید، فرشتگان بلافاصله میگویند: آمّین!
فهمیدی چه‌کار کردی؟ آنها میگویند: آمّین! بعد هم تو پشیمان میشوی!
1: سوره بقره آیه 286
2: نهج البلاغه، وصیت نامه مولا علی علیه السلام به امام حسن مجتبی علیه السلام، ترجمه آیت الله مکارم شیرازی
