انسان برای تسلط به امور روزانه نیاز به توانایی های خاصی دارد، بیماری
آلزایمر به ما که هنوز سالم هستیم، می فهماند که این توانایی ها تا چه
اندازه پیچیده اند.(1) انگار جلو چشمم آهسته آهسته از پدر خون می رود.
زندگی قطره قطره از او بیرون می چکد، شخصیت او قطره قطره از او بیرون می چکد.
هنوز این احساس را دارم که این مرد پدر من است،
مردی که در به ثمر رسیدن من سهم داشته است، ولی لحظاتی که پدر برایم غریبه می شود رو به افزایش اند ...(2)
انسان
در کودکی تصور می کند والدینش قوی هستند و در برابر مشکلات زندگی می
ایستند. به همین دلیل وقتی در کهولت به تدریج ضعف های آن ها آشکار می شود،
پذیرفتنش دشوارتر است تا قبول ناتوانی دیگران... (3)
1) کتاب پادشاهی پیر در تبعید، نوشته آرنو گایگر، ترجمه شیرین قرشی، صفحه 50
2) همان، صفحه 13
3) همان، صفحه 12
پی نوشت: به قول جمال الدین اسد آبادی، در غرب اسلام دیدم و مسلمان ندیدم، در شرق مسلمان دیدم و اسلام ندیدم ...، بعضی وقتا حسرت می خورم واسه این همه اخلاق های اسلامی که تو غرب هست و من هنوز اندر خم یک کوچه ام ...
