کاربردی ترین حیا در سطح جامعه، حیای من الخلق است. زیرا اگر کسی از اینکه مردم او را می بینند، پرهیز نداشته باشد، از خدا پرهیز ندارد؛ چون خودت داری با چشم سر می بینی که او تو را می بیند، اما خدا را نمی توانی با این چشم سر ببینی. وقتی مردم را ملاحظه نکنی، خدا سهل است. وقتی قرار شد کسی از مردم خجالت نکشد، آیا از خدا خجالت می کشد؟
اگر این پرده در سطح جامعه دریده بشود، جامعه به سوی حیوانیت می رود؛ انسانیت دیگر تمام شد. نه الهیت حتی انسانیت هم از بین می رود.
دشمنان اسلام خوب فهمیدند که راه ضربه زدن به جامعه اسلامی ترویج بی حیایی است. آن کسی از دین و انسانیّت دفاع می کند که پرده حیا داشته باشد؛ حیای من الله داشته باشد. اما اگر خبری از حیا نبود و از هم خجالت نکشیدند، مثل حیوان ها هستند. دشمنان راحت می توانند بر این جامعه احاطه پیدا کنند. هیچ خبری از غیرت در این جامعه نیست. نه غیرت دینی دارد، نه غیرت انسانی، نه حیای من الله و ...
بی تفاوتی زمینه ساز پرده دری است. یعنی نگاه می کند، اما کَکَش هم نمی گزد.
خودم که منکر می بینم، جلوی آن را می گیرم برای اینکه در جامعه پرده داری بشود.
حاج آقا مجتبی تهرانی/ کتاب ادب الهی، جلد چهارم، حیا موهبتی الهی/ جلسه بیست و چهارم
پی نوشت: به نظرم بیشتر از گناهکارایی که تو جامعه گناه می کنن و خجالت نمی کشن، اونایی که تو جامعه گناه می بینن و ساکت می مونن و حیا نمی کنن از انتشار گناه تو جامعه مقصرن...
هم پرده دری می کنیم تو جامعه هم پرده دری می بینیم تو جامعه و جیکمون در نمیاد ...
روز نوشت: والا تا الان که مثلا سعی می کردیم با آموزه های دینی خودمون بچه ها، آینده ی این جامعه رو تربیت کنیم، وضعمون این شده، خدا به دادمون برسه اگر خدایی نکرده قرار بشه با اسنادی مثل 2030 بچه هامون رو تربیت کنیم...
البته که ان شاءالله با روشنگری مردم و مطالبه گری هامون نمیذاریم این سند ننگین، این ترکمنچای فرهنگی رو بهمون تحمیل کنن.
