هفته ای نیم ساعت مسلمان باشیم! (مبانی فکری تشکیل دولت یهود)

«تئودور هرتزل» سیاست باز حرفه ای و روزنامه نگار یهودی اتریشی، متوفی به سال 1904 را می توان نخستین کسی دانست که افکار و عقاید صهیونیست ها را به طور مدون تئوریزه کرد و در کتابی به نام «دولت یهود» در سال 1897 در کنگره بال قرائت نمود. می توان گـفت اقدامات او بود که زمینه را برای صدور «اعلامیه بالفور» در سال 1917 مهیا ساخت. بالفور، وزیر امور خارجه انگلیس در یک بده و بستان مالی- سیاسی، حق یهودیان را برای تاسیس دولت یهود در بخشی از فلسطین- آن طور که هرتزل گفته بود- به رسمیت شناخت و یک بحران و جنگ ظاهرا پایان ناپذیر میان یهودیان و مسلمانان را برنامه ریزی کرد.

بعد از وفات هرتزل، رهبران صهیونیست، پا را فراتر گذاشتند. ولادیمیر ژابوتیسنگی، از رهبران برجسته صهیونیست (1940-1880) در توجیه اندیشه های خود به یک نژادپرست افراطی مبدل شد که حتی رهبران میانه رو صهیونیست ها او را فاشیست خطاب نمودند. او که روزنامه نگاری فعال در جریان انقلاب 1917-1905 روسیه بود، در سال 1904 طی مقاله ای نوشت «منشاء احساسات ملی هر کس را باید فقط در خون و خصوصیات فیزیکی نژاد او جستجو کرد … بنابراین، فقط آن قومی می تواند دارای هویت ملی باشد که همبستگی ملی خود را همیشه به هر قیمتی حفظ کرده باشد و چون همبستگی ملی نیز فقط با خالص ماندن نژاد حفظ خواهد شد، بنابراین، ما یهودیان ناچاریم برای خود سرزمینی داشته باشیم تا از اختلاط با دیگر نژادها مصون بمانیم …».

این نظریه نژادی ژابوتیسنگی وقتی عنوان شد که هیچ نشانه ای از وحدت نژادی یهودیان در جهان وجود نداشت. اگر فرض خلوص نژادی را معتبر بدانیم، (که امروزه با نظریه های علمی به کلی مردود اعلام شده است) می توان پرسید چه وحدت نژادی مثلا بین یهودیان اسکاندیناوی، یهودیان یمن، اتیوپی یا ایران می توان یافت...؟...

منبع: سایت انجمن کلیمیان تهران

                                     

پی نوشت: به والله بعضی از این یهودی ها و مسیحی ها و حتی بی دین ها، بیشتر از ما مسلمون های شناسنامه ای، مسلمونن!