پیچ در اتاق اساتید
پیچ در اتاق اساتید
سکانس اول
+ لطفا برای این دستگیره هم یه پیچ بزنن که در راحت باز و بسته بشه.
- (در را محکم می بندد) این که چیزیش نیست، محکم فشار بدین بسته میشه!
+ (با لبخند) حیفه، در میشکنه اینجوری، سه ترمه همینجوری باز و بسته میشه.
چند دقیقه بعد آقای تاسیساتی: چشه این؟
- هیچی والا، اساااااتید محترم می فرمایند که یه پیچ بزنید این درست بشه. (پشت چشم نازک می کند و می رود)
لبخند میزنم.
- اون روز هم این استاده هست اسمش چی بود، میگه این آینه رو چرا اینجا گذاشتین؟ بهش گفتم والا اینجا خونتون نیست که، حالا یه کم بیاین اینور تر خودتون رو ببینید، چی میشه مگه؟ اتاق چایی و آب و یخچال هم داره دیگه. چی می خواین؟
سکانس دوم
مکالمه چند دقیقه قبل از پیچ در:
- سلام، چه خبر از بچه ها؟
+سلااام خوبین؟ بچه ها هم طبق معمول هفته اول نمیان دیگه :)
- آره منم نرفتم، دانشجوی همین دانشگاه آزاد بغلم. ولی کار اینجا می مونه دیگه اگه برم. بالاخره اساتید میان چایی باید بدم همش.
+ چقدر خوووب، چه رشته ای می خونی؟
- گرافیک
+ عالیه، موفق باشی. آره اتفاقا هفته پیش یکی از اساتید بنده خدا 300 تومن پول اسنپ داده بود تا اینجا اومده بود هیچ کس نیومده بود باز با اسنپ برگشت.
- آره بابا، بیچاره ها چیزی هم بهشون نمیدن که، ساعتی 50 تومن به چی میرسه که اصلا میان. به درد نمی خوره!
و من، سکوت، در افق...
پ.ن. جان استیسی آدامز در تئوری برابری‌اش میگه وقتی پاداش نهایی با سختی کار تناسبی نداشته باشه، فرد ادراک نابرابری و بی‌عدالتی می‌کنه و این در ادامه براش تنش و دلسردی به‌همراه میاره.
اما مهم تر شان علم است که متاسفانه در اثر دید صرف اقتصادی جامعه به میزان درآمد کسب شده از طریق علم و بالاخص در آمد اساتید، داره به فنا میره.
